Μια φωνή με σιγοντάρει
με ψάχνει φαλτσάρει
με βρίσκει μα δεν,
δεν μπορεί ν’ ακολουθήσει,
βραχνιάζει, θα σβήσει,
σε χρόνο μηδέν.

Το ραδιόφωνο ανοίγω,
μια πόρτα να φύγω
ανοίγω και να…
Το τραγούδι στον αέρα,
αδέσποτη σφαίρα
που ψάχνει καρδιά.
Αχ, δεν ακούς…
Αχ, τους καημούς…

Στο λιμάνι αραγμένα
καράβια για μένα
κι εγώ πουθενά.
Ονειρεύομαι με ήχους
σε τέσσερις τοίχους
για σένα ξανά.