Μερικοί σκοτώνουν την αγάπη τους όταν είναι νέοι
άλλοι κάνουν το ίδιο όταν γεράσουν
άλλοι αγαπάνε πολύ λίγο
άλλοι για πάρα πολύ καιρό
μα ο καθένας σκοτώνει αυτό που αγαπάει
κι όμως, κι όμως ο καθένας δεν πεθαίνει.

Δεν πεθαίνει ο καθένας με θάνατο ντροπής
ούτε δένει θηλιά γύρω απ’ το λαιμό του
ούτε πέφτει με τα πόδια μέσα απ’ το πάτωμα, στο κενό.
Γιατί ο καθένας σκοτώνει αυτό που αγαπάει
όμως ο καθένας δεν πεθαίνει.

Δεν ξέρω αν οι νόμοι είναι σωστοί ή αν οι νόμοι είναι λάθος.
Το μόνο που βλέπω είναι η μπλε τέντα που εσείς τη λέτε ουρανό
και τα μαύρα σίδερα της μέρας που φαίνεται σαν ολόκληρος χρόνος
εμείς εδώ, εμείς εδώ...

Ο καθένας σκοτώνει αυτό που αγαπάει,
ο καθένας σκοτώνει αυτό που αγαπάει
κι όμως, ο καθένας δεν πεθαίνει.