Το λόγια σου πικρά
πικρά σαν το φαρμάκι
δε νοιάστηκες λιγάκι
για κάποιον που πονά
Μου μίλησες σκληρά
χωρίς σταλιά συμπόνια
και μάρανες τη δόλια μου καρδιά

Άπλωσε το χέρι σου
και πάρε την καρδιά μου
πάρ’ τη για να πάψω να πονώ
Άπλωσε το χέρι σου
και σβήσε τα όνειρά μου
για να πάψω πια να σ’ αγαπώ

Εσύ είσαι στα ψηλά
κι εγώ είμαι φτωχαδάκι
μα και το φτωχαδάκι
έχει κι αυτή ψυχή
Αφού δε μ’ αγαπάς
συμπόνα με λιγάκι
κι εγώ θα ξαναζήσω απ’ την αρχή