Λευκή η Ελλάδα ένωσε τους ωκεανούς.
Με το `να σου χέρι κρατούσες τον κεραυνό
και τ’ άλλο την πόρτα της γης κρατούσες ανοιχτή
να ακουστεί ο λόγος της ζωής σαν να είναι
μια αποκάλυψη.

Λευκή η Ελλάδα ένωσε τους ωκεανούς
στο σάλπισμα του ήλιου, της αυγής,
με δώδεκα εωθινές σκιές, τώρα που η φύση
όρθια επάνω στα λουλούδια την ομορφιά
του θαλλού σκορπάει μαζί με την εωθινή λειτουργία
και τις καμπάνες της ανεμοζάλης γεμάτες πατρίδα
με καθάρια τα στήθια.