Πρόσφυγας φεύγω μέσα από την αγκαλιά σου
όμως όπου κι αν βρεθώ
θα ξενυχτάω για τα χείλη τα δικά σου
που με μάθανε να ζω...

Θα ξενυχτάω για τα χείλη τα δικά σου
που με μάθανε να ζω
πρόσφυγας φεύγω μέσα από την αγκαλιά σου
και μονάχος τριγυρνώ...

Από τη Σμύρνη στην Αθήνα,
κι από την Πόλη στο σταθμό
να σε γυρεύω στα κλαρίνα
μ’ ένα τραγούδι, ένα καημό...

Πήρα την πίκρα αγκαλιά και το φεγγάρι
και κλάψαμε μαζί
για μιαν αγάπη πού `ρθε να με πάρει
και τώρα πια δεν ζει...

Για μιαν αγάπη πού `ρθε να με πάρει
και τώρα πια δεν ζει
πήρα την πίκρα μου αγκαλιά και το φεγγάρι
και φύγαμε μαζί...