Μη μ’ αγαπάς
και τη καρδιά σου μη χαλάς
δεν έχω μέσα μου
φωτιά για να σου δώσω,
φύγε μακριά
ν’ αρχίσεις πάλι να γελάς
αν μείνεις κι άλλο
πιο πολύ θα σε πληγώσω.

Μη μου ζητάς
να κάνω κάτι πια για μας
και τις πληγές που άνοιξα
να τις γιατρέψω,
μη μ’ αγαπάς
δεν είμαι εγώ ο έρωτάς
εγώ γεννήθηκα
για να σε καταστρέψω.

Ξέρεις που πας;
ποιόν αγαπάς;
όταν κοπάσει ο βοριάς,
αν θα υπάρχει κάτι
να σε παρασέρνει;
αν μ’ αγαπάς
κάντο για μας,
ρώτα τα αστέρια της βραδιάς,
που κάνει στάση η ζωή;
που περιμένει;

Μη μ’ αγαπάς
τράβα στο δρόμο σου να πας,
μη μένεις άλλο
στο δικό μου μονοπάτι,
τα δάκρυα
είναι ακριβά, μη τα σκορπάς,
δεν έχει νόημα
να ζεις μες την απάτη.

Μη με κοιτάς
δεν είμαι αυτός που αναζητάς,
πες πως δεν πέρασα
ποτέ απ’ τη ζωή σου,
μη μ’ αγαπάς
πίσω στα ίδια μη γυρνάς,
εγώ δεν έχω
τα κλειδιά του παραδείσου.