Φθινόπωρο και πάλι μου γυρίζει ο νους
στην ξύλινη παράγκα με τους αΐλανθους

Στον Φίλιπ και στην Άννα και στην Αϊρίν
που `ρχονταν κάθε χρόνο απ’ το Αμπερντίν

Κορίτσι κοριτσάκι που για χάρη του
είχε τσακίσει ο ήλιος το κοντάρι του

Το σήκωσε το πήγε πάνω απ’ τα βουνά
κρατούσε ένα ματσάκι από κυκλάμινα

Έγινε κάτι λάθος μες στα ριζικά
στους ουρανούς δεν ήξεραν εγγλέζικα

Χτύπησε μια μικρή καμπάνα ντιν ντιν ντιν
στην ξύλινη παράγκα και στο Αμπερντίν