Έμεινα μόνη σ’ένα μπαλκόνι να σε θυμάμαι
έρχεται μπόρα πέρασε η ώρα και δε κοιμάμαι
έφυγαν όλοι έρημη πόλη τώρα θυμίζω
άδειο το σώμα σβήνει το χρώμα γίνεται γκρίζο
δε σ’αντικρίζω έφυγες νωρίς
πες μου πως μπορείς κοίταξε πώς ζω
γύρισε να δεις
μου έφυγες νωρίς έφυγες νωρίς...

Έμεινα ξύπνια μεσ’την αγρύπνια και σου μιλάω
έγινα δάκρυ και σε μιαν άκρη τώρα κυλάω
ψέμα κι αλήθεια στα παραμύθια γίνονται ένα
Χώρια σου λιώνω σβήνω παγώνω τα’χω χαμένα
γύρνα σε μένα έφυγες νωρίς
πες μου πως μπορείς κοίταξε πώς ζω
γύρισε να δεις
μου έφυγες νωρίς έφυγες νωρίς...