Άλλη μία ώρα πέρασε και τώρα
το ρολόι στον τοίχο κάνει έναν ήχο
είναι οι δύο δείχτες που αγκαλιά τις νύχτες
κλέβουνε τις ώρες κι εγώ ώρες ώρες
την αλήθεια λέω κι απ’αγάπη κλαίω
πώς σε μίσησα

Μακάρι να μπορούσα απλά να σε κρατούσα
έξω απ’το μυαλό μου έτσι για καλό μου
να πω πάλι πως ζούσα
Μακάρι να μπορούσα απλά να σε ξεχνούσα
να’ρχότανε μια μέρα που θα χαμογελούσα
μακάρι να μπορούσα

Άλλη μία ώρα πέρασε και τώρα
πώς να σου το κρύψω μια ματιά να ρίξω
στο φεγγάρι έξω πώς να το αντέξω
που όπως αργοσβήνει πίσω του αφήνει
κάτι από σένα φώτα μαγεμένα κι είναι άδικο

Μακάρι να μπορούσα απλά να σε κρατούσα
έξω απ’το μυαλό μου έτσι για καλό μου
να πω πάλι πως ζούσα
Μακάρι να μπορούσα απλά να σε ξεχνούσα
να’ρχότανε μια μέρα που θα χαμογελούσα
μακάρι να μπορούσα