Δεν είμαι εγώ, δεν είμαι εγώ,
δεν είμαι εγώ, δεν είμαι εγώ

Δεν ξέρω πια, αν ζω η αν υπάρχω
πάει καιρός που έχεις χαθεί
όλα σβηστά, τα φώτα μου τα `χω
και της καρδιάς την πόρτα κλειστή
Αφού κι εσύ, με ξέχασες φως μου
δεν έχω πει να ονειρευτώ
κι αυτός εκεί, δεν είναι ο εαυτός μου
χώρια σου, εγώ, δε θέλω να ζω.

Δεν είμαι εγώ, είναι ό,τι έμεινε από μένα
δεν είμαι εγώ, αφού δεν έχω πια εσένα
δεν είμαι εγώ, είναι ένας άλλος που μου μοιάζει
και σ’ αγαπώ, νύχτα και μέρα σου φωνάζει
δεν είμαι εγώ.

Λείπεις εσύ και όλα μου φταίνε
μοιάζει κενός, ο κόσμος αυτός
και δε μιλώ, μα ούτε μιλιέμαι
στο πουθενά, σκορπάω σαν καπνός
Δε μ’ αφορά, τι γίνεται γύρω
δεν απαντώ τηλέφωνα πια
θέλω απλά, στην άκρη να γείρω
και σαν χαρτί να πάρω φωτιά.

Δεν είμαι εγώ, είναι ό,τι έμεινε από μένα
δεν είμαι εγώ, αφού δεν έχω πια εσένα
δεν είμαι εγώ, είναι ένας άλλος που μου μοιάζει
και σ’ αγαπώ, νύχτα και μέρα σου φωνάζει.
Δεν είμαι εγώ, είναι ό,τι έμεινε από μένα
δεν είμαι εγώ, αφού δεν έχω πια εσένα
δεν είμαι εγώ, είναι ένας άλλος που μου μοιάζει
και σ’ αγαπώ, νύχτα και μέρα σου φωνάζει
δεν είμαι εγώ, δεν είμαι εγώ,
δεν είμαι εγώ, και σ’ αγαπώ.