Η μέρα που ξεκίνησε
η μέρα που αρχινάει
Με βρίσκει στο κρεβάτι μου
και κάθε λίγο με σκουντάει

Εκεί που τώρα κάθεσαι
και ώρες ζωγραφίζεις
Στο κάρβουνο και τη σιωπή
όλες τις σκέψεις μου γεμίζεις

Ο ήλιος του μεσημεριού
Λούζει μ’ όνειρα τη πόλη
Και μια μέρα σαν κι αυτή
Κρίμα που `μαστε πια μόνοι
Τόσο μόνοι

Μου φαίνεται πως βιάστηκε
να `ρθει το καλοκαίρι
Και το `φερε το ολάνθιστο
της άνοιξης το χέρι
Η ώρα πήγε δυομισι
θα `ρθεις να με ξυπνήσεις
Μα φαίνεται πως ξέχασα
πως είπες πια δε θα γυρίσεις

Ο ήλιος του μεσημεριού
Λούζει μ’ όνειρα τη πόλη
Και μια μέρα σαν κι αυτή
Κρίμα που `μαστε πια μόνοι
Τόσο μόνοι