Για σένα πονάω και σαν τρελή γυρνάω,
κοντά μου δε σ’ έχω και λιώνω, δεν αντέχω.

Για σένα θυμώνω και μια ζωή πληρώνω,
με δάκρυ και αίμα, κάθε δικό σου ψέμα.

Να πονάς, δεν είν’ αντρίκειο,
μια γυναίκα που `χει δίκιο,
μια γυναίκα που σε θέλει,
και την έκανες κουρέλι.

Μόνη μου, για πάρτη μου,
κι ό,τι μ’ αρέσει θα κάνω αγάπη μου
μόνη μου, για πάρτη μου,
δε θα σε βάλω ξανά στο κρεβάτι μου.

Για σένα πονάω και σαν τρελή γυρνάω,
κοντά μου δε σ’ έχω και λιώνω, δεν αντέχω.

Για σένα, τις νύχτες, του ρολογιού οι δείχτες,
συνήθως κολλάνε κι οι ώρες δεν περνάνε.

Να πονάς, δεν είν’ αντρίκειο,
μια γυναίκα που `χει δίκιο,
μια γυναίκα που σε θέλει,
και την έκανες κουρέλι.

Μόνη μου, για πάρτη μου,
κι ό,τι μ’ αρέσει θα κάνω αγάπη μου
μόνη μου, για πάρτη μου,
δε θα σε βάλω ξανά στο κρεβάτι μου.

Για σένα πονάω και σαν τρελή γυρνάω,
κοντά μου δε σ’ έχω και λιώνω, δεν αντέχω.

Μόνη μου, για πάρτη μου,
κι ό,τι μ’ αρέσει θα κάνω αγάπη μου
μόνη μου, για πάρτη μου,
δε θα σε βάλω ξανά στο κρεβάτι μου.

Μόνη μου, για πάρτη μου,
κι ό,τι μ’ αρέσει θα κάνω αγάπη μου
μόνη μου, για πάρτη μου,
δε θα σε βάλω ξανά στο κρεβάτι μου.

Για σένα πονάω και σαν τρελή γυρνάω,
κοντά μου δε σ’ έχω και λιώνω, δεν αντέχω.