Μ’ έφερες στον γκρεμό κι άκου τι θα σου πω...
δεν ξέρεις ν’ αγαπάς, δεν ξέρεις να φιλάς,
παιχνίδι σου εγώ, δε θα ξαναγενώ.
φεύγω, δε με κρατάς, μη με παρακαλάς.

Σαν πουλί τη σκλαβιά δεν τη μπορώ,
κι όποιος με κρατά, θα πληρώσει ακριβά,
τη χαρά μου θα βρω ξανά εγώ,
είμ’ ο κεραυνός, που χτυπά και δεν ρωτά.

Τη ζωή μου θα ζήσω και εσένα θα σβήσω,
το δικαίωμα έχω, να γελάω να τρέχω,
τώρα φεύγω την ώρα, πριν ξεσπάσει η μπόρα,
τώρα έχω γλιτώσει τη θανάσιμη πτώση.

Κοίτα ποιος μου μιλά, ποιος με παρακαλά,
ο άντρας ο σκληρός, το άγριο καθεστώς,
τέλος του παιχνιδιού, φεύγω και πάω αλλού,
αχ! μην το συζητάς, μη με παρακαλάς.

Σαν πουλί τη σκλαβιά δεν τη μπορώ,
κι όποιος με κρατά, θα πληρώσει ακριβά,
τη χαρά μου θα βρω ξανά εγώ,
είμ’ ο κεραυνός, που χτυπά και δεν ρωτά.

Τη ζωή μου θα ζήσω και εσένα θα σβήσω,
το δικαίωμα έχω, να γελάω να τρέχω,
φεύγω, φεύγω την ώρα, πριν ξεσπάσει η μπόρα,
τώρα έχω γλιτώσει τη θανάσιμη πτώση.