Είχα τον ήλιο συντροφιά
και την αυγή χαρά μου
και το γλυκό χαμόγελο
στην θλίψη συντροφιά μου.

Μα ήρθε χρόνος δίσεκτος
που θόλωσε τα μάτια
και σε μια ώρα γκρέμισαν
του ονείρου τα παλάτια.

Και είπα μια και είπα δυο
να φύγω από σένα
γιατί ό,τι κι αν έκανα
επήγανε χαμένα.

Είχ’ η ψυχή μου άνοιξη
και η καρδιά μου Απρίλη
κι όμως εσύ μου γέμισες
παράπονα τα χείλη.

Τα χελιδόνια έδιωξες
δε θα ξαναγυρίσουν
και ποταμοί τα δάκρυα
στα μάτια θα κυλήσουν.

Και είπα μια και είπα δυο
να φύγω από σένα
γιατί ό,τι κι αν έκανα
επήγανε χαμένα.