Με την αγάπη μη μιλάς είναι μικρή,
ποτέ δεν είναι πιο μεγάλη απ’ τη ζωή σου.
Είναι δειλή όταν σκουριάζει το φιλί
κι όταν θα φύγει μια βραδιά τότε θυμήσου.

Με την αγάπη μη μιλάς είναι πουλί
και δε μερεύει να την κλείσεις, να τη μάθεις.
Δεν έχει φως, είν’ η εικόνα της θολή
στην αγκαλιά της αναστήθηκες κι εχάθης.

Με την αγάπη μη μιλάς,
μάθε μαζί της να γελάς,
να γονατίζεις, να πονάς
μα όπου κι αν πάτε
με την αγάπη μη μιλάς γιατί φοβάται.

Με την αγάπη μη μιλάς είναι βουνό
και μες τις φλέβες της κυλά νερό και αίμα.
Είναι χλωμή μα έχει βλέμμα φωτεινό
μέχρι να σβήσει, να χαθεί, να γίνει ψέμα.

Με την αγάπη μη μιλάς,
μάθε μαζί της να γελάς,
να γονατίζεις, να πονάς
μα όπου κι αν πάτε
με την αγάπη μη μιλάς γιατί φοβάται.