Νύχτα συννεφιασμένη, νύχτα βροχερή
κι η καρδιά μου σφιγμένη ζητάει τα λόγια της να πει
λόγια φυλακισμένα, λόγια της ντροπής
τα κρατάω κρυμμένα για χρόνια εσύ να μην τα δεις

Όσα είχα να σου πω αυτή τη νύχτα
τόσα λόγια που με καίνε σαν φωτιά
μα τον τρόπο να αρχίσω δεν τον βρήκα και πάμε
στην καρδιά σου δε χωράνε τα δικά μου μυστικά

Φύσα ανεμοβρόχι, φύσα δυνατά
να σκορπίσεις τα όχι, να διώξεις τη μαύρη συννεφιά
να φανούνε τ’ αστέρια μες τον ουρανό
και να λάμψουν ακέρια τα λόγια που μέσα μου κρατώ

Όσα είχα να σου πω αυτή τη νύχτα
τόσα λόγια που με καίνε σαν φωτιά
μα τον τρόπο να αρχίσω δεν τον βρήκα και πάμε
στην καρδιά σου δε χωράνε τα δικά μου μυστικά

Όσα είχα να σου πω αυτή τη νύχτα
τόσα λόγια που με καίνε σαν φωτιά
μα τον τρόπο να αρχίσω δεν τον βρήκα και πάμε
στην καρδιά σου δε χωράνε τα δικά μου μυστικά

Στην καρδιά σου δε χωράνε τα δικά μου μυστικά...