Κάτω από ένα δέντρο στη μοναξιά
σκεφτόντανε ο Γιάννης χωρίς καρδιά.
Ήταν πικραμένος απ’ τη ζωή
του `χαν τσακίσει συμφορές την ψυχή.

Κάτω από ένα δέντρο στη μοναξιά
έκλαιγε ο Γιάννης μ’ αναφιλητά,
ήθελε να φύγει απ’τη ζωή
και έβαλε σχοινί για να κρεμαστεί.

Μα ένας γεροντάκος μ’ άσπρα μαλλιά
του `πε πως η ζωή είναι γλυκιά
κι όταν σε πικραίνει καμιά φορά
μη λυπάσαι θα `ρθει πάλι η χαρά.

Κάτω από ένα δέντρο στη μοναξιά
έκλαιγε ο Γιάννης μ’ αναφιλητά,
ήθελε να φύγει απ’τη ζωή
και έβαλε σχοινί για να κρεμαστεί.

Ήθελε ο Γιάννης να κρεμαστεί
να πάει να ζήσει σε μια άλλη ζωή,
βάσανα στεναχώριες χίλιοι καημοί
κι ούτε μια άσπρη μέρα για να χαρεί.

Μα ένας γεροντάκος μ’ άσπρα μαλλιά
του `πε πως η ζωή είναι γλυκιά
κι όταν σε πικραίνει καμιά φορά
μη λυπάσαι θα `ρθει πάλι η χαρά.