Αφού τη γλίτωσα φτηνά,
δε γίνεται να μείνω
και τα φτερά μου κλείνω,
αθόρυβα κι απλά
Με δυο κινήσεις ελαφρές
στη βάση μου γυρίζω
και την καρδιά μου ορίζω
παρά τις γρατζουνιές

Έξω από σύνορα πετάς
πολίτης πια του κόσμου
απ’ το ταλέντο φως μου
που απλόχερα σκορπάς
πέρασες λίγο κι από δω
το αύριο δε με μέλλει
και πέταξαν αγγέλοι
απ’ το Λυκαβηττό

Ο ήλιος έβγαινε συχνά
μεσάνυχτα και κάτι
κι εμείς οι δυο φευγάτοι
όλο πιο μακριά
Δυο μήνες κι όμως ο καιρός
έξω από τον καιρό του
στο χρόνο το δικό του
μετρήθηκε αλλιώς

Οι νύχτες από γιασεμί
κι από Θεούς η χάρη
που ήρθε να μας πάρει
σε τούτη τη στροφή
Δυο μήνες κι όμως ο καιρός
έξω από τον καιρό του
στο χρόνο το δικό του
μετρήθηκε αλλιώς

Έφυγες γύρω στις οκτώ
και όλα σου χαλάλι
εγώ γυρίζω πάλι
κι όμως μπροστά πετώ
γιατί το θαύμα είναι εδώ
δυο νύχτες πια και κάτι
που έφυγες, και νάτη
η σπίθα απ’ το κενό

Κλειδάκι μ’ άφησες χρυσό
ό, τι ποθώ ν’ ανοίγω
του κόσμου λίγο λίγο
το σπίτι το κλειστό...