Κι αν έρθουν νύχτες σαν κι αυτή
κι αν όλα μου μιλούν για σένα
εγώ που σ’ αγαπούσα μια ζωή
στην ίδια ετούτη κάμαρα που τέλειωσαν
όσα ζήσαμε θα βλέπω την ζωή μου απ’ την αρχή.

Κι αν κάπου δεν αντέχω όλα αυτά που γίναν ξένα
κι αν ψάχνω το άγγιγμά σου στο κορμί
στην ίδια ετούτη κάμαρα μονάχη ως το πρωί
εγώ που σ’ αγαπούσα μια ζωή.

Κι αν έρθουν νύχτες σαν κι αυτή
που κάτω απ’ τα μεγάλα φώτα
θαμπώνει τα παράθυρα η βροχή
όλα εκείνα τα τραγούδια θα θυμίζουν μόνο εσένα
κι εγώ θα σε ζηλεύω πιο πολύ.

Κι αν κάπου δεν αντέχω να ζω χωρίς εσένα
κι αν ψάχνω τ’ άγγιγμά σου στο κορμί
θα κάνω πως σε ξέχασα κι ας πνίγεται η φωνή μου
εγώ που σ’ αγαπούσα μια ζωή.

Κι αν έρθουν νύχτες σαν κι αυτή
που εσύ ποτέ δεν έχεις νιώσει
κι αν έγινε παράπονο πικρό
όλο εκείνο το ταξίδι από νύχτα σ’ άλλη νύχτα
κι εγώ βροχή με φόντο τον καιρό.

Κι αν κάπου δεν αντέχω να ζω χωρίς εσένα
κι αν ψάχνω τ’ άγγιγμά σου στο κορμί
θα κάνω πως σε ξέχασα κι ας πνίγεται η φωνή μου
εγώ που σ’ αγαπούσα μια ζωή.