Σαν Κίρκη μάγισσα σαν νύχτα κολασμένη
σαν νυχτερίδα που το αίμα μου ρουφάς.
Όση αλήθεια έχω μέσα μου την παίρνεις
για να τυλίγεις ψέματα να τα πουλάς.

Δεν το αντέχεις τον καθρέφτη της ψυχής σου
για αυτό στα μάτια μου γυρεύεις να κοιτάς.
Είμαι το άλλοθι σ’ αυτή την ενοχή σου
η αθώα μάσκα σου που θέλεις να φοράς

Είχα πιστέψει στην αρχή πως μ’ `αγαπούσες
μα εσύ μονάχα το κενό σου αγαπάς
Άντε λοιπόν σ’ αυτό που πάντα υπηρετούσες
κι άσε με εμένα τίποτα δε μου χρωστάς.