Θέλει ψυχή το τραγούδι
μια εποχή σαν αυτή.
Το όμορφο ρούχο της δόξας
σ’ ένα λεπτό θα σκιστεί.

Μ’ ένα κόμπο στο λαιμό
βγαίνω στο πλατύ κοινό,
στη μεγάλη μου στιγμή
πάλι τρέμω σαν παιδί.

Θέλει ψυχή το τραγούδι
για ν’ ακουστεί η φωνή.
Το πλήθος απ’ τις κερκίδες
θέλει ψυχή να τραφεί.

Μ’ ένα κόμπο στο λαιμό
βγαίνω στο πλατύ κοινό,
στη μεγάλη μου στιγμή
πάλι τρέμω σαν παιδί.

Μ’ ένα κόμπο στο λαιμό
κάνω έφοδο κι εγώ,
μ’ ένα κόμπο στο λαιμό
βγαίνω στο πλατύ κοινό.

Μ’ ένα κόμπο στο λαιμό
βγαίνω στο πλατύ κοινό,
στη μεγάλη μου στιγμή
πάλι τρέμω σαν παιδί.

Έχω ψυχή και τη σπάω,
βάζω στον κόσμο φωτιά.
Μες στη φωνή σπαρταράω
κι ο κόσμος χειροκροτά.