Χρόνια θέλω να φύγω
κι όλο με χρώμα γκρίζο
μου ζωγραφίζεις τα πουλιά
άσε κι εμένα λίγο
δίπλα σου να ελπίζω
πως άλλο χρώμα έχει η καρδιά.

Τα ραγισμένα σου φιλιά
θα βάψω κόκκινα πριν φύγεις για δουλειά
θα μείνω πάλι μοναχή
μ’ ένα σενάριο για ζωή
στην τηλεόραση μπροστά κι εσύ μακριά,
ίσως να `ρθούνε πειρατές,
μέσα απ’ τα σήριαλ να γίνουν εραστές,
το ξεχασμένο μου κορμί
να κάνουν πλοίο σε γραμμή
κι αυτοί κουρσάροι στο φιλί για μια στιγμή

Άσε κι εμένα λίγο
δίπλα σου να ελπίζω
πως άλλο χρώμα έχει η καρδιά.

Τηλέφωνο δεν παίρνεις
κι άμα σε πάρω φεύγεις
λες πως θ’ αργήσεις στη δουλειά
σκέφτομαι πως αν φύγω
δε θα `ναι πια για λίγο
μα έχεις ξεχάσει τα κλειδιά.

Τα ραγισμένα σου φιλιά
θα βάψω κόκκινα πριν φύγεις για δουλειά
θα μείνω πάλι μοναχή
μ’ ένα σενάριο για ζωή
στην τηλεόραση μπροστά κι εσύ μακριά,
ίσως να `ρθούνε πειρατές,
μέσα απ’ τα σήριαλ να γίνουν εραστές,
το ξεχασμένο μου κορμί
να κάνουν πλοίο σε γραμμή
κι αυτοί κουρσάροι στο φιλί για μια στιγμή.

Ίσως να `ρθούνε πειρατές,
μέσα απ’ τα σήριαλ να γίνουν εραστές,
το ξεχασμένο μου κορμί
να κάνουν πλοίο σε γραμμή
κι αυτοί κουρσάροι στο φιλί για μια στιγμή.

Θέλω να μη γυρίσω
μα πρώτα να κολλήσω
το ραγισμένο σου φιλί
και να σ’ το ζωγραφίσω
σ’ ανάσες να βουτήξω
να δεις τι χρώμα έχει η ζωή.