Όλα αυτά που ήθελα να κρατήσω
η γεύση μιας μέρας τα γύρισε πίσω.
Τώρα οι λίγες λέξεις που ξέρω γκρεμίζουν το μύθο,
στα τείχη που πέφτουν ακούω τον ήχο.

Οι υποσχέσεις γυρνάνε χωρίς σημασία,
τα λόγια πετάνε δεν έχουν ουσία.
Όμως κάθε σελίδα αξίζει και λίγο μελάνι,
κάθε σταγόνα βροχή νερό στο ποτάμι.

Οι απαντήσεις θα γεννήσουν μια νέα ερώτηση,
οι ερωτήσεις πεθαίνουν χωρίς ανταπόκριση.
Όμως αυτοί είναι οι άνθρωποι τους ζεις και τους ζούσες,
καιν τα φτερά τους στο φως και συ τους κοιτούσες.

Η αλήθεια που ξέρω έχει τόσες πλευρές,
μια άστατη μέρα αλλάζει μορφές.
Τώρα ο ήλιος πέφτει πίσω απ’ τα βουνά.
Λίγες ακόμα ώρες και μια καινούρια μέρα
ξεκινά...