Για το χατήρι μιας γυναίκας
κάθομαι εδώ και ξενυχτώ
Για την κατάντια μου το ξέρω
είναι ένα λάθος, ομολογώ

Κάθε ξημέρωμα πεθαίνω
κάθε ξημέρωμα πεθαίνω
κάθε ξημέρωμα πεθαίνω
κάθε ξημέρωμα, και κάθε χαραυγή
Κι όμως ζω και ανασαίνω
και προσμένω, και προσμένω
και προσμένω, να `ρθει πάλι το πρωί
κάθε ξημέρωμα πεθαίνω
κάθε ξημέρωμα πεθαίνω
κάθε ξημέρωμα πεθαίνω, χαραυγή

Τη νύχτα μέρα έχω κάνει
στους δρόμους μέσα να γυρνώ
και αν στο πιοτό δεν πέσω πάλι
ύπνο δεν πρόκειται να βρω

Κάθε ξημέρωμα πεθαίνω...