Έφυγα και πήγα πέρα απ’την αυγή
εκεί που ντύνεται με νύχτα το πρωί
Γνώρισα γνώρισα πρόσωπα χλωμά
μα είχαν τόση ομορφιά τα λόγια,
τα λόγια που ’χαν στην καρδιά
Κι όλοι φωνάζαν "ωσαννά"
και πέθαιναν με λεβεντιά

Γιε μου, ακούω μια φωνή, δεν έχω δύναμη πολλή
γι’αυτό μην πεις την περασμένη σου ζωή
Γιατί η αλήθεια είναι πικρή
κι έχουν οι άνθρωποι καρφί
δέκα αλήθειες αν θα πεις
δέκα φορές θα σταυρωθείς
και τότε και τότε οι άνθρωποι θα πουν ξανά
γύφτοι γύφτοι τα φτιάξαν τα καρφιά.