Πες μου σε τι ωφελεί
να κόβεις σε δυο το φιλί.
Νιώθω φεγγάρι γυμνό
που έχει τη γη ουρανό.

Δε με θες, δε με θες
και όμως μακριά μου κλαις.
Δε με θες, δε με θες
και ούτε ξέρεις πια τι λες

Σπίρτα, τσιγάρα, καφές,
και όλο τα ίδια να λες
Φεύγουν τα χρόνια θα δεις
και μένουν τα λόγια κι εμείς

Δε με θες, δε με θες
και όμως μακριά μου κλαις
Δε με θες, δε με θες
κι ούτε ξέρεις πια τι λες