Είναι το φως σου μεσ’την καρδιά μου
που τρεμοπαίζει που σβήνει σκιές
και λέω μήπως μήπως και γίνω
αυτό το κάτι που τρέμει που θες
αν είσαι αλήθεια ο ουρανός μου
ένα μονάχα μένει να πω
ας σκορπιστούνε μέσα στο μπλε σου
όσα πονάνε όσα δε ζω

Τι πιο απλό τι πιο μεγάλο
να’μαι για σένα ότι έχεις
μαζί σου πια δεν αμφιβάλλω
να αγαπάς μόνο ν’αντέχεις
Τι πιο απλό τι πιο μεγάλο
είσαι ο λόγος που υπάρχω
δεν έχω ανάγκη τίποτα άλλο
τον ουρανό σου φτάνει να’χω

Μια ευκαιρία θα δώσω και πάλι
τη μοναξιά μου ν’αποχωριστώ
δεν ξέρω αν κάπου και πού θα με βγάλει
τα δυο σου μάτια ν’ακολουθώ
μείνε κοντά μου και πες μου πως θα’ναι
ήλιος καυτός μαζί και βροχή
θέλω να γίνεις αυτά που φοβάμαι
αυτά που λένε πως είναι ψυχή

Τι πιο απλό τι πιο μεγάλο
να’μαι για σένα ότι έχεις
μαζί σου πια δεν αμφιβάλλω
να αγαπάς μόνο ν’αντέχεις
Τι πιο απλό τι πιο μεγάλο
είσαι ο λόγος που υπάρχω
δεν έχω ανάγκη τίποτα άλλο
τον ουρανό σου φτάνει να’χω