Όσο φόραγες τη μάσκα
μου `ταζες και τ’ άστρα
για να σ’ αγαπώ
πιο μεγάλη θεατρίνα
ούτε ξαναείδα
ούτε και θα δω.

Μα τώρα έχεις πια ξεσκεπαστεί
γι αυτό μην κλαις, μην κάνεις την πιστή
μια θεατρίνα είσαι της αγάπης
κι ο διπλός σου ρόλος δεν περνά
και τα δάκρυά σου τα φτηνά.

Τώρα όπως θέλεις ζήσε
κι απ’ το νου σου σβήσε
πως υπάρχω εγώ
κι αν σ’ αγάπησα με πάθος
έπεσα σε λάθος
και τ’ ομολογώ.

Τα δάκρυά σου μην τα σπαταλάς
μα κράτησέ τα, άλλους να γελάς
μια θεατρίνα είσαι της αγάπης
κι ο διπλός σου ρόλος δεν περνά
και τα δάκρυά σου τα φτηνά.