Είμ’ αγέρας είμαι σβούρα
και για όλους αφανής
πάντα το ’κοψα κουμπούρα
και δε μ’ ένοιωσε κανείς.

Μαγαζιά ανοίγω κλείνω
με ντανάλια μαγική
και την κάρτα μου αφήνω
για τη χωροφυλακή.

Μπαίνω εκεί τρυπώνω εδώ
κι όλο ένα τραγουδώ.

Αλεκάκι Αλεκάκι
μωρέ κι εσύ μια μέρα θα γενείς
Αλεκάκι Αλεκάκι
με τις κλεψιές τρανός κι επιφανής.

Μπήκα σ’ ένα Υπουργείο
που ’χε χάλι διαρκές
και φυλάνε σε ψυγείο
νότες διπλωματικές.

Τους το πήρα κι από τότες
σ’ υποθέσεις σοβαρές
βγαίνουν όλες τους οι νότες
μουχλιασμένες και ξερές.