Ο μπαρμπα Θωμάς ο γερο σκλάβος
είχε ένα καλύβι στο ποτάμι
όσο κι αν πλενόταν πάντα μαύρος
έμενε ο δόλιος σαν κατράμι.

Λεύτερο νερό χρυσό νερό
όπου θέλεις τρέχεις, τρέχεις δροσερό
να `μουν μια σταγόνα σου κι εγώ.

Μόνος το λυχνάρι του ανάβει
εβδομήντα δυο πικρούς χειμώνες,
πέρα τραγουδούσανε οι σκλάβοι
καθώς πέθαιναν στους ορυζώνες.

Λεύτερο νερό χρυσό νερό
όπου θέλεις τρέχεις, τρέχεις δροσερό
να `μουν μια σταγόνα σου κι εγώ.

Πες μας το τραγούδι σου τ’ αλέγρο
που τ’ αφεντικό μας κάνει κέφι,
μα τι σ’ έπιασε και τρέχεις νέγρο
και να πέσεις θέλεις στο ποτάμι;

Λεύτερο νερό χρυσό νερό
όπου θέλεις τρέχεις, τρέχεις δροσερό
να `μουν μια σταγόνα σου κι εγώ.