Σηκώθηκε η γερακίνα
πάνω στο νάμα της αυγής
κι άφησε ένα φτερό της στον αέρα
σαν λόγια κάποιας προσευχής.

Η κόρη σκύβει και το παίρνει
σαν κοκαλάκι στα μαλλιά της το φορεί
κι εκείνο άρχισε να ψιθυρίζει
τους δρόμους τ’ ουρανού να εξιστορεί.

Έλεγε πως η περηφάνια
είναι του ανέμου η αδελφή
και πως η αγάπη μένει ωραία
όσο την έχουμε κρυφή.