Ο εαυτός μου μια σκιά μες στον καθρέφτη,
το πρόσωπό μου δεν υπάρχει πουθενά,
στην κάμαρά μου μια βροχή τα βράδια πέφτει,
υγρά τα μάτια και κομμάτια η καρδιά.

Στο κόλπο χάθηκα κι εγώ μαζί μ’ εσένα,
το ξέρω ελπίδα δε μας έμεινε καμιά,
το ξέρω ψάχνεις να σωθείς απελπισμένα,
μα στο φινάλε σου θα βρεις ερημιά., ερημιά,
μόνο ερημιά.

Δεν ήρθε κανείς, και οι φίλοι μ’ έχουν προδώσει,
δεν ήρθε κανείς, τη δική μου να δει φυλακή,
δεν ήρθε κανείς, μια γενιά που πεθαίνει να σώσει,
δεν ήρθε κανείς, στο δικό μου τον κόσμο να μπει.

Απόψε βρέθηκα εδώ μαζί μ’ εσένα,
κι αποφασίσαμε να μείνουμε παιδιά,
τα όνειρά μας δεν πουλάμε σε κανένα,
για μας δεν είναι η ζωή, ερημιά, ερημιά,
μόνο ερημιά.

Δεν ήρθε κανείς, και οι φίλοι μ’ έχουν προδώσει,
δεν ήρθε κανείς, τη δική μου να δει φυλακή,
δεν ήρθε κανείς, μια γενιά που πεθαίνει να σώσει,
δεν ήρθε κανείς, στο δικό μου τον κόσμο να μπει.