Δεν περιμένω πια το όνειρο να ’ρθει
δεν περιμένω πια να δύσει το φεγγάρι
δεν περιμένω πια τον ήλιο μες τη νύχτα
ούτε το φως ασφυκτικά να με αγκαλιάζει

Καθορισμένος από ηλίθια πράγματα
δεν θέλω τίποτα που να μην έχει γίνει
εξαρτημένος απ’ τη φύση που μου δώσατε
δεν περιμένω πια, δεν περιμένω πια

Δεν περιμένω πια ανθρώπινα πράγματα
δεν περιμένω πια το νόημα του χάους
δεν περιμένω πια χαρούμενα οδοφράγματα
ούτε φρικιά κακοντυμένα μες τους δρόμους

Ήρθε η στιγμή για τα ανώφελα αισθήματα
έτσι κι αλλιώς θα βρεις τον τρόπο να πεθάνεις
γλυκοχαράζει και πεθαίνουνε τα μάτια σου
δεν περιμένω πια το όνειρο για να ’ρθει

Δεν έχω όνειρα μονάχα φαντασία
δεν περιμένω πια να ζήσω στην αγάπη
δεν περιμένω πια κανέναν χαράματα
δεν περιμένω πια, δεν περιμένω πια