Αστέρια πέφταν σε γκρεμούς
και γίνονταν κομμάτια
όταν τα πρωταντίκρισα
τα δυο υγρά σου μάτια

Φωτιές πετούσε ο ουρανός
και μέθυσε μαζί μου
όταν βαθιά στο σώμα σου
σκόρπισα την ψυχή μου

#
Απόψε που τα μάτια σου σαν ξένο με κοιτάζουν
ποιες θάλασσες να καίγονται και ποιες καρδιές στενάζουν

Απόψε που τα λόγια σου αλύπητα χτυπάνε
στην πιο μεγάλη μοναξιά σιγά σιγά με πάνε
#

Αγάπες που είχαν ξεχαστεί
αντάμωσαν και πάλι
τη νύχτα που ταξίδευα
μες στη δική σου αγκάλη

Δάκρυ γινόταν η βροχή
και το βελούδο αγκάθι
όσες φορές πληγώθηκες
από δικά μου λάθη