Έλα, μικρό μου, έλα,
παραπονιάρικό μου,
έλα, μικρό μου, έλα
να τα μιλήσομε.
Γιατ’ είδα στ’ όνειρό μου,
ψηλό μελαχρινό μου,
γιατ’ είδα στ’ όνειρό μου
πως θα χωρίσομε.

Έλα, αγάπη μου ωραία,
έλα, αγάπη μου χρυσή,
έλα και τον έρωτά μας
τον επρότεινες εσύ.

Έλα και μου το λέγαν,
παραπονιάρικό μου,
έλα και μου το λέγαν
και δεν το πίστευα
πως είθε να σε χάσω,
παραπονιάρικό μου,
πως είθε να σε χάσω
να κλαίω ύστερα.

Κλαίω παραπονεμένα
κι έχω πάντα έναν καημό,
δεν μπορώ να τον αντέξω
το δικό σου χωρισμό.

Αλίμονο σε μένα,
παραπονιάρικό μου,
αλίμονο σε μένα,
κρίμας τα νιάτα μου.
Σαν βρύσες του χειμώνα,
παραπονιάρικό μου,
σαν βρύσες του χειμώνα
τρέχουν τα μάτια μου.

Έλα να τα μοιραστούμε
τα δικά μου βάσανα
για δεν ήσουν εσύ η αιτία
ούτ’ εγώ θα πάθαινα.