Θεέ μου, ο πόλεμος τι λόξα!

Μαζευτήκανε μιλιούνια
στο περβόλι τα ζουζούνια.
Βάλαν άρματα βαριά:
Κράνη, θώρακες, κεντριά
τάχα για τιμή και δόξα.

Θεέ μου, ο πόλεμος τι λόξα!

Κάτω απ’ την κολοκυθιά
στομωθήκανε σπαθιά.
Και κει δα στις μελιτζάνες
κλάψαν αδερφές και μάνες,
τάχα για τιμή και δόξα.

Θεέ μου, ο πόλεμος τι λόξα!

Στην χλωρή τη φασουλιά
βρήκε ο χάροντας δουλειά.
Και σιμά στις λαχανίδες
γράφτηκαν χρυσές σελίδες,
τάχα για τιμή και δόξα.

Θεέ μου, ο πόλεμος τι λόξα!

Και μονάχα ένα τζιτζίκι
μπράβο του για ρεζιλίκι,
δεν κατέχω να σας πω.
Δε σκοτώνει, λέει σκοπό
κι όχι για τιμή και δόξα.

Θεέ μου, ο πόλεμος τι λόξα!