Τώρα φεύγεις και στην πόρτα έχεις βάλει το κλειδί
αποφεύγεις εξηγήσεις και τα πως και τα γιατί
παριστάνω πως κοιμάμαι και πως τάχα δεν κοιτώ
τι να κάνω σβήσ’τα φώτα που θα φεύγεις να μη δω

Για πες μου μήπως δε σ’αγάπησα πολύ
στάσου μια στιγμή
θα μ’ αγαπούσες είχες πει για μια ζωή
στάσου μια στιγμή

Σαν τον κλέφτη το κρεβάτι μας αφήνεις στα κρυφά
έξω πέφτει παγωνιά που μου ματώνει την καρδιά
ούτε λέξη απ’τα χείλη που ματώνει δε θα βγει
να πιστέψει η ψυχή μου ότι φεύγεις δεν μπορεί