Στα σεντόνια μου τα κρύα
μόνη πώς να κοιμηθώ
μες στα μάτια μου υγρασία
κι ένας κόμπος στο λαιμό.

Την αγάπη μου την είχες
στην ανάγκη σου φτερά
να πετάς να μη σε φτάνουν
τα δικά μου τα φιλιά.

Σώσε με από `σένα, σώσε με
σ’ αγαπάω, θα πεθάνω, νιώσε με,
σώσε με από `σένα, σώσε με
σ’ αγαπάω, θα πεθάνω,
σ’ αγαπάω, θα πεθάνω,
σ’ αγαπάω, θα πεθάνω, νιώσε με.

Τις νυχτερινές τις ώρες
μοναχή μου τις περνώ
είναι ρούχο η αγωνία
στο κορμί μου κολλητό.

Κάθε ώρα που περνάει
είναι και μια μαχαιριά
σ’ ένα σώμα που ζητάει
τη δική σου αγκαλιά.

Σώσε με από `σένα, σώσε με
σ’ αγαπάω, θα πεθάνω, νιώσε με,
σώσε με από `σένα, σώσε με
σ’ αγαπάω, θα πεθάνω,
σ’ αγαπάω, θα πεθάνω,
σ’ αγαπάω, θα πεθάνω, νιώσε με.