Η αγάπη είναι αράχνη
ένας δρόμος σκοτεινός
είναι η μοίρα που σε ψάχνει
είναι άγριο καθεστώς.

Απ’ τη σήραγγα σαν βγαίνεις
το σκοτάδι το ξεχνάς
σ’ έναν άλλο κόσμο μπαίνεις
και μαθαίνεις ν’ αγαπάς.

Με άπιαστη ταχύτητα
γλιστράμε από τον πόνο
περνάμε απ’ τη βαρύτητα
στου σώματος το χρόνο.
Το χρόνο τον μυστήριο
της απεραντοσύνης
που καίει σαν κηροπήγιο
στις νύχτες της σελήνης.

Η αγάπη είναι τραύμα
είναι πόλεμος σκληρός
είναι άπιαστη σαν θαύμα
είναι βροχερός καιρός.

Μα τα πάντα, πάντα αλλάζουν
κι ανατρέπεται το χτες
και αυτοί που σε δικάζουν
παύουν να ‘ναι δικαστές.

Με άπιαστη ταχύτητα
γλιστράμε από τον πόνο
περνάμε απ’ τη βαρύτητα
στου σώματος το χρόνο.
Το χρόνο τον μυστήριο
της απεραντοσύνης
που καίει σαν κηροπήγιο
στις νύχτες της σελήνης.