Προσπερνάς όπως μια θύελλα και φεύγεις,
δε σε νοιάζει τη ζωή μου αν σκορπάς,
σαν σκιά απ’ το κορμί μου να ξεφεύγεις,
λες και δεν ξέρεις τι σημαίνει ν’ αγαπάς.

Πίνω κι απορώ που σε συγχωρώ
και να ξεχάσω δεν μπορώ.
Πίνω κι απορώ που σε συγχωρώ
και μ’ όλα σου τα λάθη σ’ αγαπώ.

Προσπερνάς όπως της νύχτας η ταχεία
που δεν ξέρει της καρδιάς μου το σταθμό.
Σαν τρελός ψάχνω για νά ’βρω ησυχία,
τα δυο σου χείλη με κερνάνε χωρισμό.

Πίνω κι απορώ που σε συγχωρώ
και να ξεχάσω δεν μπορώ.
Πίνω κι απορώ που σε συγχωρώ
και μ’ όλα σου τα λάθη σ’ αγαπώ.