Μην παραπονιέσαι πως δε σε κοιτάζει κι ότι τώρα πλέον σε παραμελεί,
ξέρεις πως στα χείλη ψάρι του ‘χεις ψήσει, έχει δίκιο το παιδί,
ξέρεις πως στα χείλη ψάρι του ‘χεις ψήσει, έχει δίκιο το παιδί.

Του ‘χεις καμωμένη τη ζωή μαρτύριο και καλή μια μέρα πια δεν έχει δει,
άστατη κακούργα το ‘χεις μαραζώσει, έχει δίκιο το παιδί,
άστατη κακούργα το ‘χεις μαραζώσει, έχει δίκιο το παιδί.

Πρέπει να σ’αφήσει για να καταλάβεις, όπως υποφέρει να πονείς και συ,
ό, τι κι αν σου κάνει πλέον σου αξίζει, έχει δίκιο το παιδί,
ό, τι κι αν σου κάνει πλέον σου αξίζει, έχει δίκιο το παιδί.