Τ’ αγιοπετρίτικα παιδιά
είναι καΐκια με πανιά
που κουβαλούν το λάθος.
Πυρακτωμένα είναι σπαθιά
που σιγοκαίγονται δειλά
στου έρωτα το πάθος.

Εγώ δεν είμαι μοναχός,
μόν’ ντύνομαι στα μαύρα.
Μου φέρνει ο άνθρωπος Θεό,
η άβυσσος γοητεία.
Πάνω στο κύμα περπατώ,
βουτώ στην αμαρτία

Τ’ αγιοπετρίτικα παιδιά
ξέρουν αρχαία μυστικά,
των εραστών τα όμορφα λόγια.
Πώς ν’ αγαπούν και να πονούν,
ν’ αρπάζονται και να μεθούν,
να κάνουν ό,τι θέλουν.

Εγώ δεν είμαι μοναχός,
μόν’ ντύνομαι στα μαύρα.
Μου φέρνει ο άνθρωπος Θεό,
η άβυσσος γοητεία.
Πάνω στο κύμα περπατώ,
βουτώ στην αμαρτία