Μοναξιά ένα βράδυ που βρέχει
στο παράθυρο την πόλη κοιτώ
που να ’σαι αναρωτιέμαι τώρα
ποιος ν’ αντικρίζει των ματιών σου την εικόνα.

Σ’ αναζητώ με μια κρυφή ελπίδα
κι αυτή η αίσθηση δε θέλω να φανεί
σ’ αναζητώ και ξέρω δεν υπάρχεις
χάνομαι πάλι μες στης πόλης τη σιωπή.

Θολό το τζάμι και γράφω τ’ όνομά σου
και τα φώτα τρεμοπαίζουν στις σκιές
θα `θελα να ’ξερα ποιος κρύβεται στα όνειρά σου
η νύχτα φεύγει παίρνει μαζί της της μοναξιάς μας της κραυγές.

Σ’ αναζητώ...

Σ’ αναζητώ με μια κρυφή ελπίδα
κι αυτή η αίσθηση δε θέλω να φανεί
σ’ αναζητώ και ξέρω δεν υπάρχεις
χάνομαι πάλι μες στης πόλης τη σιωπή.