Δεν έτυχε, σκληρή, να αγαπήσεις,
να νιώσεις λίγους κτύπους στην καρδιά,
δεν έτυχε συμπόνια να ζητήσεις
και κάποιος να σε διώχνει μ’ απονιά.

Θαμπώθηκες κι εσύ σαν τόσες άλλες,
αρχόντισσες μεγάλες και τρανές,
που σκόρπισαν στο διάβα τους λαχτάρες,
μα στο φινάλε μείναν ορφανές.

Γι’ αυτό κι εσύ, τρελή γαλανομάτα,
με τις αγάπες, τώρα, τις πολλές,
στοχάσου πως δε θά `χεις πάντα νιάτα
και νιώσε τις μποέμικες καρδιές.