Τον Γιάννη μας τον ζήλεψε και του ‘στησε καρτέρι,
ένα πρωί στο Πέραμα του Χάρου το μαχαίρι,

Τώρα σε κλαιν’ οι Τζιτζιφιές, που έριχνες τις γλυκές πενιές,
κι οι μάγκες όλοι του ντουνιά σε κλαιν’ απαρηγόρητα,
Γιάννη με τη χρυσή καρδιά.

Τους μάγκες όλους γλένταγες κι αυτοί σε αγαπάνε
και στ’όνομα σου, Γιάννη μου, τα πίνουν και τα σπάνε
και στ’όνομα σου, Γιάννη μου, τα πίνουν και τα σπάνε.

Τώρα σε κλαιν’ οι Τζιτζιφιές, που έριχνες τις γλυκές πενιές,
κι οι μάγκες όλοι του ντουνιά σε κλαιν’ απαρηγόρητα,
Γιάννη με τη χρυσή καρδιά.

Στον κάτω κόσμο εκει που πας, στα μύρια κυπαρίσσια,
ρίξε δυο τρεις γλυκές πενιές ν’ακούσουν τα ντερβίσια
και το χορό να ‘ρχίσουνε τα πιο όμορφα κορίτσια.

Τώρα σε κλαιν’ οι Τζιτζιφιές, που έριχνες τις γλυκές πενιές,
κι οι μάγκες όλοι του ντουνιά σε κλαιν’ απαρηγόρητα,
Γιάννη με τη χρυσή καρδιά.