Τι το ‘θελα να μπλέξω,
γυναίκα να διαλέξω στη ζωή.

Ολα τα νιάτα μου να σβήσω,
ό, τι κι αν είχα να πουλήσω,
για την καρδιά της,
την πλανεύτρα, την τρελή.

Και λόγια μαγεμένα,
στο ψέμα βουτηγμένα, μου ‘λεγε.

Με την πλανεύτρα τη ματιά της,
τα κατεργάρικα φιλιά της,
σαν το φαρμάκι
μεσ’στο στόμα μού’ ριχνε.

Και τώρα τριγυρίζω,
δε βλέπω δε γνωρίζω, σαν τρελός.

Μες στις ταβέρνες κάθε βράδυ,
να τραγουδώ μεσ’στο σκοτάδι,
για τη γυναίκα
να μου φύγει ο καημός.

Ολα τα νιάτα μου να σβήσω,
ό, τι κι αν είχα να πουλήσω,
για την καρδιά της,
την πλανεύτρα, την τρελή.