Μια γουλιά καφές
στο τηλέφωνο επαφές
κοίταγα αναπάντητες
κι έστελνα το νου
λίγο πέρα απ’ το μενού
σ’ άλλες ώρες άντυτες
Άλλαζε το φως
να πληρώσω, ναι, σαφώς
ήταν πάντα η τάση μου
κι ύστερα στο μετρό
με το βλέμμα να μετρώ
πόσο απέχει η στάση μου

Ποιον έρωτα μου τώρα
στον κόσμο αυτό ζητώ
Ποια μαγική αιώρα
τον άλλο μου εαυτό
να δεχτώ μου δίνει φόρα

Αν μ’ ακούει η καρδιά
του σπιτιού μας τα κλειδιά
τα ‘χω μες την τσέπη μου
Γύρνα με όπου θες
και συγχωράμε που ως χθες
άντεχες τα πρέπει μου

Χίλια δυο γυαλιά
με την πόλη αγκαλιά
πάμε, δοκιμάζουμε
κι όταν θα φανείς
θα ενωθούμε διαφανείς
σαν γυμνά που μοιάζουμε

Ποιον έρωτα μου τώρα
στον κόσμο αυτό ζητώ
Ποια μαγική αιώρα
τον άλλο μου εαυτό
να δεχτώ μου δίνει φόρα

Μια γουλιά καφές
στο τηλέφωνο επαφές
κοίταγα αναπάντητες