Έμαθα το μηδέν, το ένα
κι απ’ τα σύννεφα
πώς πετούν αλαφρωμένα
τα νερά

Μάζευα κάτι μαύρους δίσκους
και σημάδευα
μες σε κύκλους και αστερίσκους
τη χαρά

Άνοιξη, με φιλί στο στόμα
βασανίστηκα
μα σε τραγουδώ ακόμα στα παιδιά
έρχεσαι με στροφές και στίχους
κι είσαι θάλασσα
για ταξιδεμένους ήχους
στ’ ανοιχτά

Το Μάη σου βάζω κόκκινα
Γενάρη τ’ άσπρα
Αύγουστο γίνεσαι χρυσό
τραγούδι εσύ, που το ‘πινα
και γέμιζα άστρα
ό, τι κι αν είχα για ουρανό
τραγούδι εσύ, που το ’πινα
και γέμιζα άστρα

Έμαθα το μηδέν, το ένα
κι απ’ τα σύννεφα
πώς πετούν αλαφρωμένα
τα νερά