Με το δήθεν αθώο σου βλέμμα
με το δάκρυ τάχα να παραφυλάει
είπες ήδη το δεύτερο ψέμα
και το επόμενό σου μάλλον ξεκινάει

Τώρα πας βουρκωμένος στην άκρη
''το σηκώνει'’ λες `'το κλάμα η στιγμή''
Μα το ψεύτικό σου δάκρυ
έχει μείνει στη στροφή
και το ψέμα τελειώνει εκεί

Ψεύτη!
Πώς λένε `'μια και δυο του κλέφτη'', ψεύτη,
την τρίτη `’ γεια χαρά''
Ψεύτη!
Στα ψέματά σου αυλαία πέφτει, ψεύτη
κι αυτό στ’ αληθινά!

Με ειλικρίνεια στο βλέμμα και πόνο
με το δάκρυ μου στ’ αλήθεια να κυλάει
πάντα πίστευα κάθε σου ρόλο
όπως κάθε μια γυναίκα που αγαπάει

Μα, όταν ήρθε η στιγμή για να κλάψεις
της παράστασης η δύσκολη σκηνή
δεν κατάφερες να φτάσεις
δε σου βγήκε αληθινή
και γι’ αυτό το κοινό αποχωρεί!