Δεν το βλέπεις που η καρδιά μου κρέμεται σε μια κλωστή,
απ’ τη μία το φιλί σου κι απ’ την άλλη η λογική,
κι αν σε λένε αμαρτία τότε είμαι αμαρτωλός,
μες στη λογική του κόσμου ένας λογικός τρελός.

Σαν τρελός μέσα στη λογική του κόσμου σ’ αγαπώ,
σαν τρελός μέσα στα δήθεν και στα πρέπει σε ζητώ,
σαν τρελός μέσα στους δρόμους τριγυρνάω μοναχός,
όμως πες μου πως, της καρδιάς μου το σκοτάδι, κάνεις φως,
όμως πες μου πως, της καρδιάς μου το σκοτάδι, κάνεις φως.

Το κρυφό σου μονοπάτι θέλω τόσο να διαβώ,
μες στου ονείρου σου την άκρη μόνος να ισορροπώ,
κι αν σε λένε αμαρτία τότε είμαι αμαρτωλός,
μες στη λογική του κόσμου ένας λογικός τρελός.

Σαν τρελός μέσα στη λογική του κόσμου σ’ αγαπώ,
σαν τρελός μέσα στα δήθεν και στα πρέπει σε ζητώ,
σαν τρελός μέσα στους δρόμους τριγυρνάω μοναχός,
όμως πες μου πως, της καρδιάς μου το σκοτάδι, κάνεις φως,
όμως πες μου πως, της καρδιάς μου το σκοτάδι, κάνεις φως.